گیاه زعفران با نام (Crocus sativus L.)از خانواده Iridaceae،دارای کاربردهای فراوانی در دنیا و به‌ویژه ایران می‌باشد. علاوه بر کاربرد آن به‌عنوان رنگ و اسانس، زعفران دارای خواص و کاربردهای دارویی و درمانی متعددی می‌باشد. کلاله زعفران حاوی بیش از 150 ماده شیمیایی بوده که از میان آنها کروسین، پیکروکروسین و سافرانال در ایجاد اثرات فارماکولوژیک زعفران نقش مهمتری دارند. اثرات مفید زعفران و مواد موثره آن دربافتهای مختلف بدن چون سیستم عصبی مرکزی، دستگاه گوارش، کبد، کلیه، قلب و عروق، سیستم خون ساز، سیستم ایمنی، چشم و سیستم اندوکرین در مطالعات درون تنی و برون تنی مشاهده شده است. خواص درمانی متعددی برای زعفران و مواد موثره آن ذکر شده است که از جمله می توان به اثرات ضد افسردگی، ضد اضطراب و خواب آوری، ضدتشنج، شل کنندگی عضلات، ضد درد و ضد التهاب، آنتی اکسیدان، آنتی آلزایمر، ضد تومور، پایین آورنده قند و چربی خون و ضد سرفه اشاره نمود. مشخص شده است که زعفران دارای اثرات حفاظت کنندگی در سیستم قلبی و عروقی می باشد. مطالعات متعدد فارماکولوژیک نشان داده‌اند که زعفران دارای اثرات آریتمی و ایسکمی قلبی، تعدیل کننده فشارخون، آنتی اسکلروتیک و آنتی آپوپتوتیک در بافت قلب و عروق می‌باشد.
زعفران و مواد موثره آن به ویژه کروسین، کروستین و سافرانال دارای آثار حفاظت کنندگی و تعدیل کنندگی بر روی آسیب‌های قلبی و عروقی در مطالعات درون تنی و برون تنی می باشند. این خواص مطلوب، نوید بخش حضور آن در آینده به عنوان عامل درمانی در بیماری های قلبی عروقی می باشد.